Struisvogel modus

Er word me regelmatig gevraagd hoe het nu met me is.... of ik wel rustig aan doe etc etc. dus hier maar weer een update. Heel eerlijk .. het gaat (nog) niet goed.

Vorige week dinsdag gingen de hechtingen eruit en donderdagavond stond er een stukje van het litteken open en er kwam wat vocht uit.

Vrijdag kwam de fysio aan huis en ik vroeg direct of het kwaad kon, hij zei dat ik me niet ongerust moest maken dus ondanks mijn buikgevoel ik maakte me geen zorgen. 

Ik kreeg natuurlijk goede raad van alles en iedereen en het begon toch weer te kriebelen.

Maar goed vrijdag zou de fysio starten met passieve therapie op geleiding van pijn en dat betekend niet meer dat ik me arm slap moet houden en hij beweegt totdat het zeer begint te doen tenminste dat was de bedoeling.

Maar hij kon mijn arm nog geen millimeter optillen/verschuiven/draaien of ik had al pijn maar dat gaf niets want het was pas de eerste keer en over een half jaar zou ik niet eens meer weten aan welke schouder ik geopereerd zou zijn, zo sprak de fysio. Ik kreeg een oefening die ik zelf mocht doen maar wel met de instructie als het zeer doet ophouden niet te veel bewegen! Hij vroeg me ook weer met de diclofanact te beginnen zodat ik wat soepeler zou gaan bewegen en eventuele ontstekingen geremd zouden worden

Het plekje bleef vocht afgeven ook voelde ik me een beetje grieperig dus ik heb maandag de huisarts gebeld die gaven aan dat ik beter even de polikliniek kon bellen maar besloot ze, ze gaan/mogen het niet meer hechten (wat een opluchting). De dame van de polikliniek vroeg van alles en nadat zij het bij dokter had na gevraagd moest ik dinsdagochtend om 8:30 komen. Ook de fysio was maandag nog langs geweest maar deze begon zich nu ook zorgen te maken want hij kon mijn arm nog steeds niet goed bewegen.

Dinsdagochtend vroeg present, dokter keek even naar het plekje probeerde wat te bewegen, voelde aan mijn arm deze heeft namelijk elke keer een warme plek op mijn bovenarm en zei de historische woorden SHIT HAPPENDS maar ik hoefde me geen zorgen te maken (waar had ik dit eerder gehoord) het herstel zou misschien nu iets langer duren maar het kwam allemaal goed!

Ik moest direct bloedprikken en ik kreeg een SPOED echo en daarna weer bij dokter melden.

Bloedprikken ik heb er geen moeite mee en er zat een hele lieve zuster die direct zei....... och kind wat een ellende allemaal he.. en erg meelevend was dus ik voelde me erg prettig zijdelings hield ze manlief nog even in de gaten of die niet op de grond zou belanden dus een welkome afwisseling, helemaal top!

Bij de echo hebben we heel lang moeten wachten, we hoorde later dat er een vete was tussen die dokter van de echo (of heet dat anders) en mijn orthopeed toen we eindelijk naar binnen mochten was hij verre van aardig gaf aan dat hij het handschrift van de arts niet kon lezen en vroeg aan mij wat er aan de hand was!

Hij heeft met de echo even gekeken bovenop het plekje wat openstaat dus het was een prettig gevoel (niet dus) geen excuus en ook niet vertellen wat hij zag.

Bij de dokter terug was het een heksenketel er waren wel 20 mensen die op hem wachten...... die man heeft het echt druk! Dokter had de uitslagen en deze waren goed! Maar zei dokter.. het moet ergens vandaan komen ik had hem 's ochtends het verhaal van de douchekop verteld en hij is nu bang dat er een scheurtje zit in het kapsel, dus er moest met SPOED! een MRI worden gedaan.

Afspraak maken voor een MRI tja mevrouw dat wordt december............ maar op het briefje staat SPOED! ja dat had ze ook gezien en ze ging even bellen en toen ineens had ze een gaatje voor.... dinsdagmiddag 16.00uur (ook gisteren dus) wij zaten om 11.30 (3 uur later dus!)  in de auto en waren rond 13.00uur thuis. Manlief moest nog even langs zijn werk etc. en om 15.00uur zijn we weer richting Hilversum gereden waar ik heerlijk vertroeteld werd door 3 verpleegsters lekker vastgezet en een koptelefoon met Skyradio aan voor ruim een half uur in een buis werd gestopt (gelukkig heb ik geen claustrofobie)

Hier heb ik nog geen uitslag van, ik moet volgende week weer terugkomen bij de Orhopeed en nu ben/zit/lig ik dus in een struisvogelmodus ook nu ik het opschrijf heb ik niet het idee dat ik dit ben en het komt mij goed uit ik heb de energie nu even niet om weer aan een eventuele 3e operatie te denken...ik ga er even van uit dat ik een langzame hersteller ben ik word volgend jaar toch 50 dus alles gaat wat langzamer.

Dames en heer vanmiddag komen de laatste stukken binnen van mijn give away als het lukt ga ik die fotograferen en dan eindelijk heb ik weer eens een leuke blog dus houdt het in de gaten!